Ο πρώτος Έλληνας Χειροπράκτης που άσκησε επίσημα τη χειροπρακτική στην Ελλάδα ήταν ο Δρ. Κλεάνθης Λίγηρος, το 1924. Άλλοι πρωτοπόροι του κλάδου ήταν ο Δρ. Μούτσιος (1928), ο Δρ. Μαυρουδής (1932) και ο Δρ. Χρόνης (1957).
Το 1977 ιδρύθηκε ο σύλλογος εναλλακτικών επαγγελμάτων υγείας. Ο Δρ. Χριστοδουλάρης ήταν ο πρώτος πρόεδρος του συλλόγου (1977-1990). Ο σύλλογος Ελλήνων Χειροπρακτών (ΣΕΧ), αποτελούσε μέρος του συλλόγου αυτού.
Τον Οκτώβριο του 1988, ο (ΣΕΧ) έγινε ιδρυτικό μέλος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Χειροπρακτικής (WFC). Τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς, ο ΣΕΧ έγινε μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Χειροπρακτών (ECU).
Η περίοδος από το 1988 έως το 1989, χαρακτηρίστηκε από σοβαρές διαμάχες οι οποίες καθόρισαν την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χειροπρακτική στην Ελλάδα σήμερα. Η πρώτη διαμάχη, η οποία έλαβε χώρα το 1988, αφορούσε την Δρ. Σκαρπαθάκη και τον Δρ. Χριστοδουλάρη. Σε αίτησή τους για άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος το Υπουργείο Υγείας αρνήθηκε και παραπέμφθηκαν στο Συμβούλιο Επικρατείας. Το Συμβούλιο Επικρατείας αναίρεσε την απόφαση του Υπουργείου Υγείας, υποστηρίζοντας ότι εφόσον η Χειροπρακτική είναι εναλλακτικό, μη – ιατρικό επάγγελμα υγείας, επιτρέπεται να ασκείται, με την προϋπόθεση ότι οι ασκούντες δεν οικειοποιούνται το ιατρικό επάγγελμα, κάνοντας διάγνωση και θεραπεία. Σύμφωνα με την Ελληνική νομοθεσία, μόνο ο ιατρός έχει το δικαίωμα διάγνωσης και θεραπείας ασθενειών.
Την ίδια χρονική στιγμή, ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών παρέπεμψε την Δρ. Σκαρπαθάκη, τον Δρ. Χριστοδουλάρη και τον Δρ Μανωλίδη στο Πλημμελειοδικείο Αθηνών, με την κατηγορία της “παραποίησης επαγγέλματος”. Το δικαστήριο απάλλαξε πλήρως τους συναδέλφους από τις κατηγορίες και αυτή η απόφαση δημιούργησε μια θετική προοπτική για το μέλλον της Χειροπρακτικής στην Ελλάδα.
Έχοντας τη θετική απόφαση του δικαστηρίου, το 1989, η Δρ. Σκαρπαθάκη άσκησε ξανά έφεση στο Συμβούλιο Επικράτειας για την έκδοση άδειας εξασκήσεως Χειροπρακτικής στη χώρα μας. Η απόφαση του συμβουλίου Επικρατείας ήταν ίδια με την προηγούμενη – επέτρεπε δηλαδή την εξάσκηση Χειροπρακτικής στην Ελλάδα, χωρίς όμως να δίνει στους χειροπράκτες δικαίωμα διάγνωσης και θεραπείας.
Το 1994 ο ΣΕΧ ανεξαρτητοποιήθηκε από τον ευρύτερο σύλλογο εναλλακτικών επαγγελμάτων υγείας. Συνέταξε νέο καταστατικό και όρισε νέο πρόεδρο, τον Δρ. Νεοκλή Γιασεμίδη (1995-1996).
Το 2000 πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά στην Αθήνα το πανευρωπαϊκό συνέδριο Χειροπρακτικής (ECU), το οποίο είχε μεγάλη επιτυχία χάρη στην οργανωτική ικανότητα του τότε προέδρου Δρ. Βασίλειου Μαλτεζόπουλου (1999-2002).
Το 2003, υπό την προεδρία της Δρ. Κατερίνας Μουστάκα (2003-2004), δημιουργήθηκε η Εταιρεία Φίλων Χειροπρακτικής, σε μια προσπάθεια του αγώνα του ΣΕΧ για την αναγνώριση και θεσμοθέτηση του επαγγέλματος του Χειροπράκτη στη χώρα μας.
Τον Ιανουάριο του 2006 υπό την προεδρία του Δρ. Βασίλη Γκολφινόπουλου, η γενική συνέλευση του ΣΕΧ αποφάσισε ομόφωνα τη μετονομασία του συλλόγου σε Πανελλήνιο Σύλλογο Χειροπρακτικής (ΠΣΧ).
Ο ΠΣΧ αποτελείται σήμερα από 30 μέλη. Όλοι οι Χειροπράκτες είναι απόφοιτοι διεθνών ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, με διάρκεια σπουδών από τέσσερα έως επτά χρόνια. Το διοικητικό συμβούλιο του ΠΣΧ είναι σε συνεχείς διαπραγματεύσεις με το Υπουργείο Υγείας και το ΚΕΣΥ για το ψήφισμα του νομοσχεδίου που θα αναγνωρίσει και θα κατοχυρώσει το επάγγελμα του Χειροπράκτη στη χώρα μας. Οι προσπάθειες είναι πολυδάπανες, χρονοβόρες και ψυχοφθόρες, αλλά με την επιμονή του ΠΣΧ ευελπιστούμε να επιτευχθούν θετικά αποτελέσματα και να λάβει η χειροπρακτική και στην Ελλάδα, την αναγνώριση που έχει παγκοσμίως.
